Wiedziała też wariatka.

– I mało prawdopodobne, żeby miał coś wspólnego z siostrami Caldwell.
– Byłaś jej najbliższą przyjaciółką. Pomyślałem, że opowiesz mi, w jakim stanie była
Bentz opadł na oparcie. Stracił apetyt. Ogarnęło go poczucie klęski. Nie wierzył w to, co
9
zaledwie osiem kilometrów od domu Salazarów. A knajpa Blue Burro, w której pracował
człowieka, teraz przez niego cierpi.
Że co? Że jesteś oszustką? Te słowa cisnęły mu się na usta, ale zapach oceanu i jej
szczurzych odchodów, dowodów, że i one mieszkały na tej starej łajbie. Świetnie. Wolała o
Nagły chłód nie zapowiadał nadejścia ducha.
Musi uciec, nieważne jak. Nie może liczyć, że Bentz czy policja pospieszą jej na ratunek.
– I moja żona. – Bentz także był wściekły. I umierał ze strachu.
Shana nigdy nie ukrywała, że go nie lubi. Pewnie chętnie zrobiłaby mu taki numer, choćby po
– O Boże, minęło tyle czasu... – Umilkła i już myślał, że nie odpowie, ale w końcu
Bentz włączył laptop i rozpakował kanapkę, wrapa, którego zamawiał, gdy zadzwonił jego

przebijaniu nimi piechoty. Nie mówiąc już o zręczności, z jaką władali wszelką inną bronią.
piersi. Spojrzała na jego dłoń. W blasku latarni błysnął na niej złoty pierścień z różowym
tracić czasu na rozmowę. Gdyby było inaczej, mógłby wtedy wypłynąć temat Becky. Eva nie
- Bella, nie będę ciągle powtarzać, jak bardzo jestem ci wdzięczna. Zamiast tego przekażę ci ostatnie polecenia doktora.
- Z pewnością wie pan także i to, że Edward zainteresuje się każdą kobietą, która akurat będzie pod ręką. - Roześmiała się drwiąco, próbując w ten sposób zagłuszyć nienawiść do samej siebie. - To dzieciak. Śliczny, zepsuty chłopiec. Aby się od niego uwolnić, wystarczy okazywać mu obojętność.
- Bardzo dobrego. Cudownego - odparł ledwo dosłyszalnie, całując ją z przejęciem.
jeszcze chcę zrobić - szepnął ledwo dosłyszalnie. - Becky, jeśli byłoby trzeba, zginąłbym za
- Wolę obserwować, niż być obserwowaną.
Faceci westchnęli ciężko.
trzymali ją mocno.
Ryzyko zawodowe, pomyślała chłodno, a chcąc sprawdzić stan swoich nerwów, sięgnęła po porcelanowy dzbanek do kawy. Kiedy nalewała ją do filiżanek, dłonie jej nie drżały. Zmobilizowała się i skupiła na swoim zadaniu. Gdyby nie żelazna siła woli, cały czas myślałaby o Edwardzie.
- Ameryka? Afryka?
- No dobrze, panno Ward, wygrałaś. Owszem, hazard to mój problem. Ale powiem ci
razu.
łokieć. „Wydał głuchy jęk bólu, gdy pociągnęła go z całej siły w górę.